«هوالعلیم»

امروز بعد از مدتها دوباره سراغ این صفحه اومدم  ودوباره که نه چندباره اومدم شاید با نوشتن این صفحه هم خودمو آرووم کنم هم دلتنگی هامو تمام...دوری از وب برام سخت بود نه اینکه دیگه دلیلی برا نوشتن نبود؛بلکه نمی نوشتم تا هم تنبیهی برای خودم باشه هم فرصتی برای دوباره دیدن واز نو خوندن

توی این چندماه نمیدونم چندتا طوفان رو پشت سر گذاشتم...کابوس بیماری ابوالفضل و پیوند مغز استخونش،خاطره تلخ بیماری دوباره و فلج شدن تمام بدنش،...وبعد از این طوفانها بود که رسیدن به ساحل ارامش معنای دیگه ای داشت وقتی ابوالفضل بعد از پیوند و 3ماه بستری بودن تویه اتاق ایزوله معنای آزادی رو درک میکرد؛وقتی که بعد از یه فلج کامل ارووم آرووم دوباره به حالت عادی برگشت و راه رفتن دوباره رو تجربه میکرد...وحالا خودم بعد از اونهمه مشکلات 2-3ماه قبلم (که زندگی رو برام بی هدف و پوچ کرده بود)حالا به آرامش بعد از یه طوفان سخت رسیدم...

تاحالا شاید شعاری بود برام یا واقعا درک نمیکردم که همه اینا بوته امتحانه...هیچ کاری نشد نداره...ولی امروز که سایه لطف خدا ور با تمام وجود درک میکنم؛به این عقیده میرسم که امتحانات خدا همیشه و هرلحظه ست و قبولی ازین امتحانات سخت و پرهزینه...هزینه ایی به بهای ایمان و صبر

****************************

امروز اومدم تا تاخیر چندماهه خودمو توجیح کنم و تشکر کنم از همه اونایی که توی این مدت تنهام نذاشتند و عذرخواهی کنم از اونایی که پیام دادند و من جواب ندادم

اگه وقتی شد حتما دوباره مینویسم...

التماس دعا یازهرا