«هنگامی که آدم و حوا داخل بهشت فردوس شدند, چشمشان به خانمی افتاد که بربساطی ازبساطهای بهشت است, برسرش تاجی ازنور و درگوشش دو گوشواره از نور است واز نورجمالش بهشتها نورانی است. آدم پرسید: جبریل! این خانمی که ازنور جمالش بهشتها برافروخته و نورانی است, کیست؟ جبرئیل گفت: او فاطمه, دختر محمد پیامبری ازفرزندان تواست که در آخرالزمان می آید. سپس آدم پرسید: این تاجی که برسرش هست چیست؟
عرض کرد: شوهرش علی بن ابیطالب است. پرسید: دو گوشواره ای که بر دو گوشش آویخته شده, چیست؟
عرض کرد: دو فرزندش, حسن و حسین هستند. سپس آدم فرمود: جبرئیل! آیا ایشان قبل از من خلق شده اند؟
عرض کرد: ایشان چهار هزار سال پیش از آفرینش تو, در فشرده علم الهی موجود بوده اند.»

و فاطمه یگانه دری بود که هزاران سال پیش از میلاد در گنجینه علم الهی مخفی بود ....یاس سفید محمدی و یاس نیلوفری حیدری مقدمت گلباران

***************************

وامشب نفس در سینه زمین سنگینی میکند؛آسمان از شمارش ستاره ها به تنگ آمده پولک های نقره ای در پیراهن سیاه شب خودنمایی میکنند،گویی تمامی ستارگان به تماشای زمین نشسته اند تا شاهد هبوط دردانه الهی بر جبال نور باشند؛شمیم شب بوها را رایحه یاس بی ارزش کرده؛جلال کعبه را جمال عطای کثیر الهی محو کرده،زلالی زمزم را جاری کوثر بی رونق کرده، تلالؤ ماه را نور وجیهه الهی کمرنگ کرده، صفای مروه را ظهور مرضیه بی بها کرده، مکرمت مکه را نزول مبارکه افزون نموده، نجوای فرشتگان را مصاحبت محدثه معنا بخشیده، زیبایی حوریان را جمال حورا الانسیه اثری دیگر داده، علم اولیا را حضور عالمه فاضله دریچه دوباره ای گشوده، تدین عابدین را نیایش تقیه زکیه عینیتی دیگر باره عطا نموده، شهادت شاهدان مقرب را عروج صدیقه شهیده شهد شیرینی چشانده، نور رسالت را چراغ بنت الهدی منورتر فرموده، هدایت بشر را میلاد بشری بشارت دوباره ای داده، حب رب را حضور محبوبه محجوبه حلاوتی دیگر داده، ومعنای خلقت را میلاد فاطمه زهرا رنگ وبوی دیگری معطر کرده، مهرو عطوفت مادری را ام الحسنین با لطافت دوباره ای لطف داده، و رایحه بهشت را ریحانه النبی شمیمی مصفاتر بخشیده، زمین و زمان را این مولود معنای دیگری اعتبار داده..............

*******************************************

امروز روز مادر نامگذاری شده شاید بهونه ای بشه تا سالانه حداقل یه روزش رو به مادرامون فکر کنیم...شاید بهونه ای بشه تا هر سال حداقل یه روزش رو برا مادرمون اختصاص بدیم...شاید بهونه ای بشه حداقل یه روز از سال بشینیم و به مادرمون خوب نگاه کنیم،به خط ابروهاش که خط مهر رو نشون میده،یه خطوط عشق نقش بسته روی پیشونیش، به لبهای مهربونی که هرشب لالایی عشق رو نجوا میکرد،به چشمان دریاییش به زلالی آسمون محبت، به دستایی که گهواره طفولیتمون بود، به قد رعنایی که باگذر زمان نردبان ترقیمون شده خیره بشیم و درک کنیم وسعت مهر وعشق چقدره؟...شاید بهونه ای بشه تا حداقل یه روز از سال برای یه بارم شده دست مادر رو ببوسیم ، بهشت رو به بهای عشق مادر بیعانه بدیم....

*******************************************
.....وخلاصه کلام مادرم از راه دور روی ماهت رو میبوسم.....میدونم دعات تاهمیشه عمرم همراه و پشتیبان منه....کاش میشد تمام وجودم رو که از چشمه زلالت سرچشمه گرفته کادو میکردم و برات میفرستادم....